Post impressionisme

Het post-impressionisme was een kunststroming uit de late 19e eeuw, voornamelijk ontwikkeld door kunstenaars in Frankrijk. Het was een reactie tegen het impressionisme. De term post-impressionisme verscheen voor het eerst na de tentoonstelling van Les Indépendants in 1884, en moest deze meer radicale stijl onderscheiden van de reeds bestaande beweging waarmee het een overlappend lidmaatschap had. Voor schilders als Vincent van Gogh, Paul Cezanne of Paul Gauguin was hun kunst een penseel met de nieuwe realiteit van het moderne leven. Deze beweging ontwikkelde zich in een tijdperk dat getuige was van enorme filosofische en sociale veranderingen, waaronder revoluties, de industriële revolutie en vooruitgang in de wetenschap. Postimpressionistische kunst wordt gekenmerkt door opvallende kleuren, gedurfde composities en vaak symbolische beelden. De schilderijen probeerden een gevoel van emotionele ervaring over te brengen. Het post-impressionisme is een van de eerste echt moderne stromingen in de kunst, en het was ook een van de eerste bewuste pogingen om een ​​nieuwe stijl te creëren die afweek van Europese tradities en invloeden. De naam van de beweging komt van een boek geschreven door Louis Leroy, genaamd "Les Indépendants", waar de term post-impressionisme vandaan kwam. Post-impressionistische kunstenaars gebruikten levendige en soms felle kleuren om hun publiek intense emotie bij te brengen. Ze schilderden vaak landschappen met de nadruk op veranderende weersomstandigheden en natuurlijk licht. De post-impressionisten verwierpen het idee om in hun studio's te schilderen en kozen ervoor om als realisten buitenshuis te schilderen. Om veranderende licht- en kleureffecten beter vast te leggen, schilderden ze vaak snel met grote penseelstreken terwijl ze de natuur bestudeerden. De post-impressionistische schilders behoorden tot de eerste moderne kunstenaars die realistische scènes uit het dagelijks leven schilderden. De inspiratie voor post-impressionistische kunst kwam vooral van het Franse platteland. Ze schilderden landschappen in de buurt van Parijs en in verre oorden als de Provence, Côte d'Azur en Bretagne, op zoek naar inspiratie uit de frisse lucht buiten de stad. Veel van de kunstenaars lieten zich ook inspireren door het werk van Vincent van Gogh en zijn oprechtheid in het schilderen van alledaagse voorwerpen. Dit was een radicale afwijking van de traditionele kunstpraktijken en het bracht het post-impressionisme op de voorgrond van het algemene bewustzijn. De schilders gebruikten felle kleuren die traditioneel niet samen werden gezien, met impasto die textuur en gebroken kleuren creëerden om een ​​gevoel van spontaniteit en emotie over te brengen. Ze gebruikten ook intense, onnatuurlijke kleurencombinaties die niet bang waren om buiten de grenzen van traditionele schilderconventies te gaan. De combinatie van kleuren is speciaal gekozen vanwege hun expressieve kwaliteiten. Dit in tegenstelling tot de techniek van de impressionisten, waarbij dunne verflagen werden opgebouwd om een ​​realistischer, minder expressief effect te bereiken. De post-impressionisten waren in hun tijd zeer kritisch over het impressionisme. Sommige critici hebben echter bepaalde overeenkomsten tussen de twee bewegingen gezien. Beiden verwierpen realisme als een representatieve artistieke techniek en beiden waren van mening dat kunstenaars meer tijd zouden moeten besteden aan het bestuderen van de natuur om het volledige scala aan details in hun kunstwerken te kunnen vastleggen.