Kunst 18e eeuw

Kunst uit de 18e eeuw werd vooral beïnvloed door de Verlichting. Het tijdperk van de verlichting bracht een explosie van artistieke creativiteit met zich mee, aangezien kunstenaars vele vormen van kunst produceerden, zoals portretten, landschappen en stillevens. Nieuwe ideeën en uitvindingen hebben de kunstwereld getransformeerd en diverser gemaakt dan ooit tevoren. In de kunst had deze nieuwe kennis een enorme impact op stijlen en schildertechnieken. De twee bekendste kunststijlen van de 18e eeuw waren Rococo en Neoclassicisme. Kunstenaars schilderden niet alleen, maar ontwikkelden ook nieuwe technieken. Een van de belangrijkste doorbraken was het fotorealisme; het had een sterke impact op de kunstenaars en hun stijlen. Hedendaagse kunstenaars als Rembrandt en Vermeer schilderden in een stijl die 'trouw' wordt genoemd, die het hele object tot in de kleinste details liet zien. Ze probeerden alles te laten zien, ook het kleinste onderdeel. Ze namen echter de vrijheid om bepaalde kenmerken te overdrijven om hun begrip van het onderwerp te vergroten. Zo staat Rembrandt bekend om zijn overdreven neuzen die in de toenmalige Nederlandse samenleving gebruikelijk waren. Een andere stijl, populair in de 18e eeuw, was "ideaal". Het ging om het afbeelden van een object zonder enig perspectief of specifiek gezichtspunt. Deze schilderijen beeldden meestal mensen af ​​in een kalme en serene omgeving. Het object werd verheven boven elk gevoel van tijd en ruimte. Titiaan en Raphael stonden bekend om hun idealisme. Conceptuele kunst begon in de 18e eeuw te verschijnen als gevolg van nieuwe technieken in de schilderkunst. Deze stijlen benadrukten aspecten als decoratieve patronen en lijnstructuren in plaats van een object vanuit een specifiek gezichtspunt of met gedetailleerd realisme te tonen. De media die kunstenaars gebruikten, werden ook diverser, waarbij schilders nieuwe technieken probeerden, zoals olie op metaal in plaats van canvas. Deze techniek was duurzamer en raakte niet snel beschadigd. Kunstenaars begonnen te experimenteren met verschillende media; ze begonnen ook verfkleuren te mengen. De meest bekende vorm van kunst in de 18e eeuw was de rococo-kunst. Het ging om het gebruik van uitgebreide sierontwerpen. Schilderijen in deze stijl werden zeer uitgebreid en gebruikten een verscheidenheid aan kleuren. Het benadrukte de ornamentele in tegenstelling tot de naturalistische elementen. De kunstenaars besteedden minder aandacht aan realistische kenmerken en richtten zich meer op decoratieve details zoals patronen, scrollwerk of zelfs speciale lichteffecten. Voorbeelden van grote Rococo-artiesten zijn Boucher, Watteau en Fragonard. Andere beroemde kunstenaars zijn onder meer Jean-Baptiste Chardin, die schilderde in een stijl als "trompe l'oeil" of "trouw". Deze techniek was zeer effectief voor het creëren van een illusie van drie dimensies op een plat oppervlak. Het realisme van deze schilderstijl was een verandering van de traditionele stijl die al eeuwenlang in de praktijk was.