klassicisme

Het classicisme is een westerse kunststroming die voornamelijk gebaseerd was op oude Griekse en Romeinse stijlen en zwaar ontleend was aan de Renaissance. Het gaf de voorkeur aan klassieke idealen van schoonheid, rede, formaliteit, evenwicht, harmonie en orde; het legde de nadruk op ideale menselijke proporties. Het classicisme vertrouwde op terughoudendheid in het gebruik van kleur, verhoudingen en schaal. Het werd vaak vertegenwoordigd door figuren die in ideale vorm waren, zeer gedetailleerd en naakt. Het classicisme was een reactie tegen de barokke kunst en het gebruik van kleur, beweging, sensualiteit en dramatische onderwerpen. In het classicisme werd kleur vaak gebruikt om harmonie en orde te vertegenwoordigen. De centrale focus van het classicisme lag op het menselijk lichaam en zijn proporties. Het gebruikte elementen van architectuur, beeldhouwkunst en schilderkunst om de natuur door het menselijk lichaam weer te geven. Het classicisme was de dominante kunststroming in de westerse beschaving tot aan de Romantiek. De periode van het classicisme werd gekenmerkt door de dominantie van rede en logica. De kunstenaars streefden ernaar om schoonheid in hun schilderijen weer te geven zonder emotie of passie, om een gevoel van rust en harmonie over te brengen. Classicistische kunstenaars wilden hun eigen gedachten uitdrukken en de fundamentele essentie van dingen vastleggen in plaats van objecten te kopiëren of simpelweg af te beelden zoals ze werden waargenomen. De stijl was formeel en precies, maar miste emotie en beweging. De fundamentele kern van de classicistische beweging was de overtuiging dat kunst de natuur moest uitbeelden om mensen te onderwijzen en te verbeteren. Aan het einde van de 17e eeuw begon het classicisme zich vanuit Noord-Europa, vooral Frankrijk, naar alle andere delen van West-Europa te verspreiden.