Pierre-Auguste Renoir - het verlaten van het Conservatorium (Conservatoire The Exit) - fine art print

Informatie over het kunstproduct

Het Conservatorium verlaten (Conservatorium The Exit) is gemaakt door de impressionistische schilder Pierre-Auguste Renoir. Het kunstwerk meet de grootte: Totaal: 73 13/16 x 46 1/4 inch (187,5 x 117,5 cm) en werd vervaardigd op het medium olieverf op canvas. Tegenwoordig kan het kunstwerk worden bekeken in de digitale kunstcollectie van Barnes Foundation, gevestigd in Philadelphia, Pennsylvania, Verenigde Staten van Amerika. Dit kunstwerk, dat deel uitmaakt van het publieke domein, wordt ter beschikking gesteld met dank aan Met dank aan de Barnes Foundation, Merion en Philadelphia, Pennsylvania.Creditline van het kunstwerk: . Daarnaast is de uitlijning van de digitale reproductie Portret met een beeldverhouding van 2: 3, wat dat inhoudt de lengte is 33% korter dan de breedte. Pierre-Auguste Renoir was een mannelijke illustrator, schilder en beeldhouwer, wiens stijl kan worden geclassificeerd als impressionisme. De kunstenaar leefde in totaal 78 jaar en werd geboren in 1841 in Limoges, Nouvelle-Aquitaine, Frankrijk en overleden in 1919.

(© - door Barnes Foundation - www.barnesfoundation.org)

Een dicht opeengepakte groep mannen en vrouwen heeft zich buiten een gebouw verzameld, hun figuren afgezet tegen de kale, onversierde, raamloze muren. Op de voorgrond voeren twee jonge mannen een gesprek met twee van de vrouwen; de vrouwen staan ​​arm in arm, en de hand van de andere man rust op de schouder van zijn dichtstbijzijnde metgezel. We hebben geen idee van de inhoud van de uitwisseling tussen de figuren, maar hun lichaamstaal duidt op enige onzekerheid of onhandigheid, alsof de mannen voor het eerst de aandacht van de vrouwen trekken. De rechterhand van de voorste man wordt achter hem gevouwen, alsof hij aarzelend of angstig is terwijl hij naar voren stapt om met de vrouwen te praten, terwijl de dichtstbijzijnde vrouw zich naar hem toedraait alsof hij reageert op zijn nadering. De andere vrouw, haar handen stevig in elkaar gevouwen, wendt zich naar haar metgezel, alsof ze wil peilen naar haar reactie op de toenaderingen van de man. De aard van het gesprek wordt verder verduisterd door het feit dat het gezicht van de tweede, langere man verborgen is door de hoed van zijn metgezel, waardoor we geen toegang hebben tot zijn gezichtsuitdrukking. De man op de voorgrond draagt ​​een modieus loungepak, terwijl zijn metgezel een formele avondjurk draagt; de vrouwen zijn eenvoudig gekleed, de dichtstbijzijnde draagt ​​een wambuis over een prinsessenjurk en een onderrok. De eerste bekende titel van het doek, Leaving the Conservatory, is ontleend aan de veilingcatalogus van de collectie van de eerste eigenaar, de componist Emmanuel Chabrier, in 1896. De titel wordt bevestigd door Renoirs vriend Georges Riviere, die lijkt te hebben geposeerd voor de mannelijke figuur op de voorgrond, aangezien deze sterk lijkt op een hedendaags portret van hem (National Gallery of Art, Washington, DC). Het Conservatoire de Musique et de Declamation bevond zich in het negende arrondissement van Parijs, ten noorden van de Grands Boulevards, op de kruising van de rue dli Consrvatoire en de rue Sainte-Cecile (de gebouwen worden nu bewoond door het Conservatoire d'Art Dramatique, na de scheiding van het Conservatoire de Musique in 1946); het bood gratis cursussen aan in instrumentale en vocale muziek en "dramatische declamatie", inclusief avondcursussen in "populaire liederen" voor volwassenen. Riviere's verslag van de foto laat echter zien dat deze niet kan worden gezien als een eenvoudige weergave van de locatie van het Conservatorium. aangezien hij specificeerde dat Renoir het had geschilderd voor het huis aan de rue Cortot in Montmartre, dat hij in de herfst van 1876 had gehuurd, na voltooiing van zijn bal in de Moulin de la Galette. Bovendien merkte Riviere op dat "Nini en bepaalde bewoners van de Moulin" ervoor hadden geposeerd. Het is dus een geheel fantasierijke compositie, en niet zozeer een representatie van een specifiek scenario. Alleen het opgerolde papier in de handen van de figuur op de voorgrond, dat muziek of een dramatische tekst zou kunnen zijn, verwijst naar het Conservatorium, en we moeten aannemen dat Nini en haar vrienden bij Renoir in dienst waren als betaalde modellen, in plaats van zelf studenten te zijn aan het Conservatorium. Conservatorium. In deze termen bekeken wordt het beeld een algemener beeld van hedendaagse verkeringsrituelen, en meer specifiek van het al lang bestaande stereotype van flirten tussen jonge burgerlijke mannen en meisjes uit de lagere klasse, die veel vaker hun minnaressen zouden worden dan hun vrouwen. . Toch krijgt de kijker geen idee van de uitkomst van de uitwisseling tussen de figuren. Kenmerkend is dat Renoir het scenario opzette zonder de precieze relaties tussen de figuren aan te geven of hoe deze zouden kunnen evolueren. De kijker van de foto staat een beetje los van de figuren, bekijkt ze vanaf de zijkant en komt ze misschien in het voorbijgaan tegen; we maken duidelijk geen direct deel uit van de afgebeelde groep. Wat we zien opent een reeks mogelijkheden; Door ons de oplossing van deze potentiële verhalen te ontzeggen, benadrukte Renoir de aard van de dagelijkse ervaring in de moderne stad, waar de voorbijganger getuige is van vele uitwisselingen en ontmoetingen zonder toegang te krijgen tot de betekenis of de uitkomst ervan. Het hele beeld is zorgvuldig maar informeel gearrangeerd om een ​​stukje stadsleven te suggereren. De tonaliteit van het beeld is relatief ingetogen en doet misschien denken aan avondlicht. Toch wordt de overwegend grijze tonaliteit overal weergegeven door delicate kleurschakeringen; zachte blauwtinten contrasteren met sporen van warme tinten, draaiend om de roze vleesaccenten, het oranjerode haar van de twee jonge vrouwen aan de linkerkant en de witte kragen van de figuren. Puur zwart wordt, zo lijkt het, niet gebruikt; tegen die datum had Renoir zwart verlaten in zijn zoektocht om vorm en sfeer over te brengen door middel van contrasten en kleurmodulaties. De randen van de figuren zijn niet scherp afgebakend, waardoor het lijkt alsof ze met elkaar en met de achtergrond versmelten. Hoewel Leaving the Conservatory een van de grootste en meest ambitieuze Renoir-doeken van het moderne Parijse leven is, lijkt dat niet zo te zijn. , opgenomen in alle tentoonstellingen tijdens het leven van Renoir; het is vooral opmerkelijk dat hij het niet heeft opgenomen in de derde impressionistische groepstentoonstelling in het voorjaar van 1877, en het is mogelijk dat het schilderij op die datum nog niet voltooid was. We weten ook niet wanneer Chabrier het heeft verworven, en of het een opdracht was. of een aankoop; de belangstelling van de componist voor de film moet gedeeltelijk verband houden met het onderwerp - een aanvulling op de luidruchtige wereld van populair amusement, vertegenwoordigd in Manets A Bar in de Folies-Bergere (Courtauld Gallery, Londen), die Chabrier op de postume verkoop van Manet in 1884 kocht. .

Gestructureerde kunstwerkdetails

Achtergrondinformatie over de kunstenaar

Kies je favoriete artikelmateriaal

Voor ieder product bieden wij diverse materialen en maten aan. U kunt het materiaal en de maat van uw voorkeur kiezen uit de volgende opties:

• Poster (canvasmateriaal): De poster is een UV-geprint vlak canvas met een korrelige oppervlaktestructuur, die doet denken aan de werkelijke versie van het kunstwerk. Houd er rekening mee dat we, afhankelijk van de absolute grootte van de poster, een witte marge van ongeveer 2-6 cm rond de print toevoegen om het inlijsten met uw aangepaste lijst te vergemakkelijken.
• De print op plexiglas (met echte glascoating): De acrylglasprint, ook wel print op plexiglas genoemd, verandert uw favoriete originele kunstwerk in een schitterende wanddecoratie. Uw kunstwerk wordt gemaakt met moderne UV-printmachines. Het grote voordeel van een fine art print op acrylglas is dat contrasten en beelddetails beter zichtbaar zullen zijn door de precieze gradatie van de print.
• Canvas: Een canvas direct print is een bedrukt canvas dat op een houten frame is gemonteerd. Een canvas creëert een onderscheidend effect van driedimensionaliteit. Het grote voordeel van canvasprints is dat ze relatief laag in gewicht zijn, waardoor je de canvasprint eenvoudig en zonder extra muurbeugels op kunt hangen. Daarom zijn canvasafdrukken geschikt voor elk soort muur.
• Aluminium dibond: Dit is een metaalprint op aluminium-dibond-materiaal met een indrukwekkend diepte-effect - voor een moderne indruk en niet-reflecterende oppervlaktestructuur. Deze print op Aluminium Dibond is een van de meest gevraagde instapproducten en is een eigentijdse manier om kunstreproducties onder de aandacht te brengen, omdat de aandacht op het hele kunstwerk wordt gevestigd.

Product achtergrondinformatie

Belangrijke informatie: Wij doen ons uiterste best om de kunstproducten zo gedetailleerd mogelijk te beschrijven en visueel te demonstreren in onze winkel. Tegelijkertijd kunnen de kleuren van de gedrukte producten en de bedrukking enigszins afwijken van de presentatie op het scherm van uw apparaat. Afhankelijk van de scherminstellingen en de kwaliteit van de ondergrond kunnen niet alle kleuren honderd procent realistisch worden afgedrukt. Omdat alle Fine Art-prints met de hand worden verwerkt en afgedrukt, kunnen er ook kleine afwijkingen optreden in de exacte positie van het motief en de grootte.

© Auteursrecht van, www.artprinta.com (Artprinta)