klassicisme
Het classicisme is een westerse kunststroming die voornamelijk gebaseerd was op oude Griekse en Romeinse stijlen en zwaar ontleende aan de renaissance. Het was voorstander van klassieke idealen van schoonheid, rede, formaliteit, evenwicht, harmonie en orde; het legde de nadruk op ideale menselijke proporties. Het classicisme steunde op terughoudendheid in kleurgebruik, verhoudingen en schaal. Het werd vaak vertegenwoordigd door figuren die in ideale vorm waren, zeer gedetailleerd en naakt. Het classicisme was een reactie tegen de barokke kunst en het gebruik van kleur, beweging, sensualiteit en dramatische onderwerpen. In het classicisme werd kleur vaak gebruikt om harmonie en orde weer te geven. De centrale focus van het classicisme lag op het menselijk lichaam en zijn verhoudingen. Het gebruikte elementen van architectuur, beeldhouwkunst en schilderkunst om de natuur door het menselijk lichaam weer te geven. Het classicisme was tot aan de Romantiek de dominante kunststroming in de westerse beschaving. De periode van het classicisme werd gekenmerkt door de dominantie van rede en logica. De kunstenaars streefden ernaar schoonheid in hun schilderijen weer te geven zonder emotie of passie, om een gevoel van rust en harmonie over te brengen. Classicistische kunstenaars wilden hun eigen gedachten uiten en de fundamentele essentie van dingen vastleggen in plaats van objecten te kopiëren of gewoon weer te geven zoals ze werden waargenomen. De stijl was formeel en precies, maar miste emotie en beweging. De fundamentele kern van de classicistische beweging was de overtuiging dat kunst de natuur moet uitbeelden om mensen te onderwijzen en te verbeteren. Aan het einde van de 17e eeuw begon het classicisme zich vanuit Noord-Europa, vooral Frankrijk, naar alle andere delen van West-Europa te verspreiden.
