Gustav Klimt, 1909 - The Kiss (paar) - fine art print

28,99 €

Inclusief BTW Verzendkosten berekend Bij de kassa.

Gedetailleerde printproductinformatie

De kus (paar) werd gemaakt door de art nouveau Oostenrijks schilder Gustav Klimt. De 110 jaar oude versie van het kunstwerk had de afmeting 180 × 180 cm - afmetingen lijst: 184 × 184 × 5,2 cm, vitrinedoos en was beschilderd met de techniek olieverf op canvas. Op het schilderij staat de volgende tekst als opschrift: "signed rechtsonder: GVSTAV / KLIMT". Bovendien behoort het kunstwerk tot de collectie van Belvedere. Met dank aan © Belvedere, Wenen (licentie: publiek domein). : aankoop van de kunstenaar op de kunsttentoonstelling, Wenen in 1908. Bovendien is de uitlijning vierkant met een verhouding van 1: 1, wat betekent dat de lengte gelijk is aan de breedte. Gustav Klimt was een schilder uit Oostenrijk, wiens artistieke stijl voornamelijk art nouveau was. De Oostenrijkse kunstenaar leefde in totaal 56 jaar - geboren in 1862 in de deelstaat Wenen, Oostenrijk en overleden in het jaar 1918.

Productmaterialen die wij aanbieden:

In de vervolgkeuzelijst van het product kunt u een materiaal en een maat naar keuze selecteren. De volgende maten en materialen zijn de opties die wij u bieden voor individualisering:

  • Canvas: De canvas print is een bedrukt katoenen canvas gespannen op een houten frame. Canvasafdrukken hebben het voordeel dat ze een laag gewicht hebben, wat inhoudt dat het heel eenvoudig is om je canvasafdruk op te hangen zonder de steun van extra muurbeugels. Daarom is een canvas print geschikt voor alle soorten muren.
  • Poster (canvasmateriaal): De poster is een bedrukt katoenen canvas met een korrelige textuur op het oppervlak. Het is geschikt om uw kunstreplica in een persoonlijke lijst in te lijsten. Houd er rekening mee dat we, afhankelijk van de absolute grootte van de posterprint, een witte marge van 2-6 cm rond het printmotief toevoegen, wat het inlijsten vergemakkelijkt.
  • Aluminium dibond print: Aluminium Dibond prints zijn metaalprints met een uitstekende dieptewerking. De Aluminium Dibond Print is uw beste start voor replica's met aluminium. Voor uw Direct Aluminium Dibond print, drukken wij uw geselecteerde kunstwerk rechtstreeks op het oppervlak van het wit gegronde aluminium materiaal. De heldere en witte delen van het kunstwerk glinsteren met een zijdeglans, maar zonder schittering. Kleuren zijn helder, fijne details van de print lijken helder en scherp.
  • De print op plexiglas (met echte glascoating): Een print op acrylglas, vaak plexiglas print genoemd, verandert uw favoriete origineel in een prachtig decor en is een goed alternatief voor fine art prints op aluminium of canvas. Uw kunstwerk wordt gemaakt met moderne UV-printmachines. Met een kunstdruk op acrylglas worden contrasten en ook kleine details zichtbaar door de precieze gradatie van de afdruk.

Belangrijke opmerking: We doen wat we kunnen om onze producten zo gedetailleerd mogelijk weer te geven en visueel tentoon te stellen. Desalniettemin kunnen de pigmenten van het drukwerk en de opdruk enigszins afwijken van de weergave op het scherm. Afhankelijk van uw instellingen van uw beeldscherm en de aard van het oppervlak, kunnen kleuren mogelijk niet honderd procent realistisch worden afgedrukt. Omdat ze allemaal handmatig worden gedrukt en verwerkt, kunnen er ook kleine variaties zijn in de grootte van het motief en de exacte positie.

Het product

Product type: reproductie van fijne kunst
Reproductiemethode: digitale reproductie
Productietechniek: UV-direct printen (digitale print)
Oorsprong van het product: Duitsland
Soort voorraad: productie op aanvraag
Gebruik van het product: kunstreproductiegalerij, wanddecoratie
Oriëntatie: vierkante uitlijning
Zijverhouding: lengte tot breedte 1 : 1
Interpretatie: de lengte is gelijk aan de breedte
Beschikbare productstoffen: print op canvas, print op metaal (aluminium dibond), print op poster (canvaspapier), print op acrylglas (met coating van echt glas)
Canvas op spieraam (canvas print) opties: 20x20cm - 8x8", 30x30cm - 12x12", 50x50cm - 20x20", 70x70cm - 28x28", 100x100cm - 39x39", 150x150cm - 59x59", 180x180cm - 71x71"
Print op plexiglas (met echte glascoating) Maatvarianten: 20x20cm - 8x8", 30x30cm - 12x12", 50x50cm - 20x20", 70x70cm - 28x28", 100x100cm - 39x39", 150x150cm - 59x59", 180x180cm - 71x71"
Poster print (canvas papier) grootte opties: 30x30cm - 12x12", 50x50cm - 20x20", 70x70cm - 28x28", 100x100cm - 39x39"
Aluminium dibond print (aluminium materiaal) formaten: 20x20cm - 8x8", 30x30cm - 12x12", 50x50cm - 20x20", 70x70cm - 28x28", 100x100cm - 39x39"
Frame: niet-ingelijst kunstexemplaar

Gestructureerde tabel van het kunstwerk

Titel van het kunstwerk: "De kus (paar)"
Categorisatie: schilderij
Categorie: moderne kunst
Kunstwerk eeuw: 20th eeuw
Jaar van creatie: 1909
Leeftijd kunstwerk: rond 110 jaar
Geschilderd op: olieverf op canvas
Originele afmetingen kunstwerk: 180 × 180 cm - afmetingen lijst: 184 × 184 × 5,2 cm, vitrinedoos
Handtekening op kunstwerk: gesigneerd rechtsonder: GVSTAV / KLIMT
Museum / collectie: Belvedere
Locatie van het museum: Wenen, Oostenrijk
Webpagina: Belvedere
Licentie: publiek domein
Met dank aan: © Belvedere, Wenen
Kredietlijn: aankoop van de kunstenaar op de kunsttentoonstelling, Wenen in 1908

Overzichtstabel artiesten

Naam van de artiest: Gustav Klimt
aliassen: Klimt Gustav, Gustav Klimt, Klimt Gustave, קלימט גוסטב, Klimt, windvlaag. klimt, Gustave Klimt, g. klimt, klimt gustav, klimt g.
Geslacht: mannetje
Nationaliteit artiest: Oostenrijks
Banen: schilder
Land van herkomst: Oostenrijk
Indeling: moderne kunstenaar
Kunststijlen: Art Nouveau
Levensduur: 56 jaar
Geboortejaar: 1862
Geboren in (plaats): Weense staat, Oostenrijk
Jaar van overlijden: 1918
Overleden in (plaats): Wenen, deelstaat Wenen, Oostenrijk

Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd © | Artprinta.com (Artprinta)

Informatie over kunstwerken van Belvedere (© Copyright - door Belvedere - www.belvedere.at)

Tijdens de kunsttentoonstelling van 1908[1] verwierf het keizerlijke en koninklijke ministerie van Cultuur en Onderwijs Gustav Klimts monumentale icoon "Lovers" voor de Moderne Galerij op unaniem voorstel van de Kunstcommissie,[2] en tegelijkertijd besloot de Kunstcommissie van de Duitse afdeling van de Moderne Galerij van het Koninkrijk Bohemen tijdens haar vergadering van 29 januari om Gustav Klimts monumentale icoon "Lovers" te verwerven. De schrijver en kunstcriticus Berta Zuckerkandl vierde de gebeurtenis in de "Wiener Allgemeine Zeitung" met de volgende woorden: "Eindelijk is een onbegrijpelijke omissie verholpen. Eindelijk is het nauwelijks geloofwaardige feit uit de weg geruimd dat de Moderne Galerij van Oostenrijk nog niet in het bezit is geweest van Oostenrijks grootste meester van enig representatief werk. De exorbitant hoge aankoopprijs - het bedrag zou in twee gelijke termijnen aan de kunstenaar worden betaald[5] - is zeer waarschijnlijk bedoeld als een soort "compensatie" om Klimt te compenseren voor de afwijzing van de zogenaamde faculteitsschilderijen en het onrecht dat daardoor was veroorzaakt. Terwijl de formaliteiten voor de aankoop nog werden opgehelderd, reisde Klimt zoals gewoonlijk naar de Attersee en schreef op 16 juli 1908 vanuit zijn zomerverblijf aan de verantwoordelijke ministeriële secretaris Max von Millenkovich-Morold dat hij "natuurlijk het nog niet helemaal voltooide schilderij "Lovers" onmiddellijk na het einde van de tentoonstelling zou voltooien en zelf aan het keizerlijke en koninklijke ministerie zou afleveren"[6]. Klimts optimistische prognose bleek achteraf een voorbarige uitspraak, aangezien de voltooiing van het schilderij en de daarbij behorende opdracht tot betaling van de tweede termijn van de koopprijs pas in juni 1909 kon worden bewezen.[7] Klimt's "Lovers" werden uiteindelijk fysiek opgenomen in de inventaris van de Modern Gallery Collection op 22 juli 1909.[8] De eerste versie van het schilderij dat op de kunsttentoonstelling van 1908 werd tentoongesteld, is in feite een onvolledige. Klimt had het zo druk met het organiseren en voltooien van de tentoonstelling dat de voltooiing van zijn hoofdwerk, dat bedoeld was als tegenhanger van het al even grote schilderij "De drie tijdperken", niet meer op tijd voor de opening kon plaatsvinden. Na afloop van de grote tentoonstelling moest Klimt de bloemenweide aan de linkerkant aanvullen en de versiering van de jurken herwerken. In de loop van de afronding verlengde hij, de anatomie volgend, de duidelijk te korte onderbenen knielend. De verwerving van het schilderij was onderworpen aan de voorwaarde dat de "geliefden" na hun voltooiing zouden worden gereproduceerd "waarbij afstand wordt gedaan van elke aanspraak op schadevergoeding" door de kunstenaar voor "staatsdoeleinden, in het bijzonder voor educatieve en wetenschappelijke doeleinden".[9] Het schilderij zou daarom voor dit doel naar het Imperial and Royal Graphic Education and Research Institute worden gestuurd. Natuurlijk kende Klimt het motief van een kussend of liefkozend paartje, dat in de laatste decennia van de 10e eeuw vaak door kunstenaars werd overgenomen en gevarieerd. Bovendien had hij dit thema zelf al in 1895 geschilderd op een schilderij dat door de Weense uitgeverij Gerlach und Schenk als model voor een prent uit de serie "Allegorieën en emblemen" was gemaakt. Zo worden werken van Edvard Munch, die vanaf 1897 in verschillende artistieke media handelde met een kussend paartje, terecht genoemd als mogelijke inspiratiebron voor Klimts monumentale icoon.[11] Twee jaar voor Munch had Franz von Stuck, bewonderd en vaak ontvangen door Klimt, zijn al even belangrijke werk "De kus van de sfinx" geschilderd. Onder de Oostenrijkse schilders waardeerde Klimt vooral Ferdinand Georg Waldmüller, die zich in 1858 wijdde aan het thema lichaamstaal met een van zijn meest opwindende meesterwerken, "Belauschte Liebesleute" ("Overheard Love People"). Het jaar daarop schilderde de romanticus Francesco Hayez, beïnvloed door Antonio Canova, de veelgeprezen scène van een kussend paar. Ondanks al deze mogelijke invloeden mag de Franse beeldhouwer Auguste Rodin niet vergeten worden. Rodin, wiens werken al te zien waren op de eerste tentoonstelling van de Weense Secession in 1898,[12] had Wenen bezocht op 7 juni 1902 - op de terugweg van zijn grote tentoonstelling in Praag - en had Klimts "Beethovenfries" gezien, waarvan hij zeer onder de indruk was.[13] Klimt had het onderwerp ook al behandeld in de "Beethovenfries" en op soortgelijke wijze een paar jaar eerder in het faculteitsschilderij "Filosofie". Vooral de foto's van de faculteit illustreren Klimts intensieve betrokkenheid bij de kunst van Rodin, vooral bij de "Gate of Hell", gemaakt tussen 1880 en 1884 en visualiserend Dante's "Inferno". Voor de "geliefden" kan de groep figuren op de linker pilaster van de "Gate of Hell" met de centaur en de jonge vrouw ernaartoe zeker als een invloed worden beschouwd. Andere figuren uit Rodins compositie die voor Klimt belangrijk kunnen zijn, zijn het koppel "The Eternal Idol" dat rond 1884 werd gevormd en de groep "The Eternal Spring" die vijf jaar later ontstond. Het is denkbaar dat Klimt zijn eigen oplossing voor de geïdealiseerde 'eeuwige' liefde uit de creaties van Rodin heeft gegenereerd. Net zoals Rodin zichzelf in de meeste van zijn werken als een minnaar zag, zo wilde Klimt zichzelf graag in de mannelijke figuur uitbeelden. Zijn gezicht is echter bijna volledig verborgen, net als in 1902 in de scène van de "omhelzing" in de "Beethovenfries" en opnieuw in de "vervulling" van de materiële fries voor de eetzaal van het Palais Stoclet in Brussel. Alsof dat nog niet genoeg was, gaf de klimopkrans in het haar van de man de voorstelling een antiek karakter. Het was Alice Strobl die, op basis van een schets in het schetsboek uit 1917 (Strobl III, nr. 3165), slaagde erin om duidelijk aan te tonen dat Klimt zich hier vereeuwigde, samen met Emilie Flöge, wiens persoonlijkheid de kunstenaar door het rode haar heen anonimiseerde[14]. Gezien de nog steeds heersende onzekerheid over hun relatie tot elkaar, is het belangrijk om erop te wijzen dat Klimt hier niet - zoals bijvoorbeeld Rodin of Munch - de kus zelf tot een issue maakte. Hij wilde niet het erotische aspect, extase en passie, op de voorgrond, maar de tedere omhelzing en als het ware de opmaat naar de gewenste ervaring. Ook de complete kleding van het stel spreekt hiervoor. Klimt draagt ​​zijn typische vloerlange werkjas, die nu volledig gestileerd en versierd is. Alleen de wijde halslijn, die de gespierde nek van de kunstenaar vrijgeeft, en het silhouet van het mannelijk lichaam, dat afsteekt tegen de anonieme gouden ondergrond, onthullen het kledingstuk als zodanig. Klimt droeg de kiel voornamelijk op de Attersee in de open lucht, terwijl Emilie Flöge gereformeerde jurken droeg. De versiering van de jurken volgt de regels van genderspecifieke differentiatie: rechthoekige zwarte, gouden en zilveren vlakken worden aan de man toegewezen, op enkele uitzonderingen na, terwijl de jurk van de vrouw, die nauw aansluit op het lichaam, is samengesteld uit kromlijnige en ovale elementen evenals kleurrijke stukken bloemen. Bovengenoemde afstandelijkheid illustreert ook het isolement van de twee figuren, die, net als het paar in de "Beethovenfries", opgesloten in een volledig "privé" gouden aureool, geen enkel contact maken met de toeschouwer. Ze horen alleen bij zichzelf en laten dus de conclusie toe dat geluk alleen "buiten de sociale realiteit" kan bestaan. Net als het portret van de "zonnebloem", dat tegelijkertijd begon en werd geschilderd in Litzlberg am Attersee, haalt Klimt de hoofdrolspelers weg van de werkelijkheid met behulp van een bloemenweide. Klimt, de grote visionair van vorm, verwerkt in de "Lovers" een ervaring die hij opdeed tijdens een bezoek aan de Hagenbund-tentoonstelling in 1902 voor het al even monumentale schilderij "Die Eismänner" (Belvedere, Wenen) van Karl Mediz. Hoe verrassend de vergelijking ook mag zijn, het valt niet te ontkennen dat Klimts Wiesenzone Mediz formeel sterk lijkt op de met bloemen begroeide klif. Mogelijk is hij ook geïnspireerd door het sferische effect van de tweedimensionale achtergrond, waardoor de 'geliefden' op dramatische wijze nog verder van de werkelijkheid verwijderd raken en geen enkele verwijzing meer naar de werkelijke ruimte toestaat. Klimt had de achtergrond al op een zeer vergelijkbare manier uitgevoerd in zijn schilderij "The Golden Knight" uit 1903. Dezelfde achtergrondtextuur - een materiaalcombinatie van slagmetaal, een mengsel van goudbrons, bladgoud en olieverf op een zinkwitte primer - is ook te vinden in het portret "Adele Bloch-Bauer I" uit 1907/08 en het schilderij "Hoffnung II", bijna gelijktijdig geschilderd. De bloementroon vol bloemen zou heel goed de oever van het meer voor Villa Oleander in Kammerl am Attersee kunnen betekenen, vooral omdat de algen die al bekend zijn van de foto's "Vriendinnen" en "Waterslangen" verschijnen in de afhankelijke, dwz aan het water gelegen gedeelte van de bloemenweide. De bolvormige gouden achtergrond zou daarom de gladde spiegel van de Attersee zijn in de ochtend- of avondzon, waarvoor het paar zich liefdevol naar elkaar toe keert. In de zomermaanden van 1907 kwamen Gustav Klimt en Emilie Flöge het dichtst bij elkaar in Litzlberg am Attersee. Deze zomer brachten ze hun gelukkigste tijd door. Het feit dat Klimt tijdens de creatiefase van het schilderij betrokken was bij de eerste schetsen voor de Stocletfries en dat de uiteindelijk uitgevoerde fries in veel opzichten op het "Liebespaar" lijkt, ondersteunt deze interpretatie van het thema. Ook al lijkt het op het eerste gezicht misschien niet overtuigend, een vergelijking van Klimts meesterwerk met Frederic Leightons "The Fisherman and the Syren: From a Ballad by Goethe" is behoorlijk onthullend. 16] In zijn werk, geschilderd tussen 1856 en 1858, verwees Leighton niet naar de mythe van de sirene in het twaalfde lied van Homerus' Odyssee, maar gebruikte hij Goethe's lyrische verhaal "The Fisher" als model voor zijn waarschijnlijk meest erotische schilderij. Hij probeerde aan de critici in het preutse Engeland te ontkomen door in de titel te verwijzen naar Goethe en het nogal atypische kleinere beeldformaat. Niettemin merkte een recensent in de "Saturday Review" van 1858 op dat deze foto "op sommige plaatsen niet zonder reden ongenoegen zal wekken"[17]. Zelden had Leighton zo openlijk het onderwerp passie en seksueel verlangen behandeld. De bronskleurige jongeman is de lichtgekleurde sirene die hem innig omarmt en haar lichaam, geheel aan hem overgeleverd, stevig tegen het zijne drukt en langzaam in het dodelijke water glijdt. Het bijzondere aan het schilderij is de fysieke genegenheid van de twee hoofden en de weergave van het spannende moment vlak voor de langverwachte verleidelijke kus die het lot van de visser bezegelt. Ook de monumentale icoon van Gustav Klimt heeft hetzelfde motief. Zoals eerder vermeld, is het thema echter niet de handeling van de kus zelf, maar eerder, en in heel bijzondere mate, het moment ervoor. In tegenstelling tot Leighton kreeg Klimt precies 50 jaar later de kans om zichzelf af te beelden met zijn levensmens Emilie Flöge, en in sommige houdingen en poses, evenals in de geïncarneerde vorm, nam hij zijn toevlucht tot Leightons mediterrane visser en de sirene. Wanneer men zich dan realiseert dat de "geliefden" van Klimt elkaar omhelzen op een bloemrijk stuk weide aan de oever van het meer, en vervolgens de algen op de benen van de geliefden in de juiste context brengen, is de weg naar de sirene van Leighton niet meer bijzonder ver weg. [Tekst: Alfred Weidinger 6/2012] Opmerkingen: 1] Vgl. Agnes Husslein-Arco/ Alfred Weidinger (red.), Gustav Klimt en de kunstshow 1908 (exhib. kat. Belvedere, Wenen 2008/09), München 2008 - [2] Samen met Klimts "Lovers" werden het schilderij "Interior from the Imperial and Royal Ministry of Finance" van Carl Moll (K 5000,-) en Franz Metzners reliëf "The Dance" (K 4000,-) in marmer verworven. Oostenrijks Rijksarchief, Wenen, dossier 32554/08 - [3] Oostenrijks Rijksarchief, Wenen, dossier 32554/08 - [4] Berta Zuckerkandl, "Aankoop van Klimt-werken door de staat en het land", in: Wiener Allgemeine Zeitung, 4 augustus 1908, p. 3 - [5] De eerste termijn zou direct na oplevering van het schilderij worden betaald, de tweede aan het begin van het volgende jaar. - 6] Brief van 16 juli 1908 van Gustav Klimt aan ministeriële secretaris Max von Millenkovich-Morold, Oostenrijks Rijksarchief, Wenen. - 7] Oostenrijks Rijksarchief, Wenen, Legatur Zl. 32554/08 van 29 juni 1909 - [8] Akte (zonder nummer) uit het archief van de Belvedere, Wenen, waarin de ontvangst van het schilderij "Lovers" (nr. 912) wordt bevestigd. - 9] Brief aan het secretariaat van de Kunstschau 1908, Österreichisches Staatsarchiv, Wenen, dossier 32554/08 - [10] Volgens een brief van 22 september 1908 van het keizerlijke en koninklijke ministerie van cultuur en onderwijs aan de directie van de Graphische Lehr- und Versuchsanstalt, zou het schilderij "Liebespaar" zijn "[n]ach Herstellung der Reproduktionen, welche die unmittelbar en das Ministerium für Kultus- und Unterricht zu leiten [...] zu die Akademie der bildenden Künste in Wien (Kustos Gerisch) abzugeben". Österreichisches Staatsarchiv, Wenen, dossiernr. 598/1-XXIc/768. - [11] Vgl. Hans Bisanz, "Zur Bildidee Der Kuss - Gustav Klimt en Edvard Munch", in: Tobias G. Natter/ Gerbert Frodl (red.), Klimt und die Frauen (Ausst.-Cat. Belvedere, Wenen 2000/01), Wenen 2000, pp. 226-234 - [12] Vgl. Agnes Husslein-Arco/ Stephan Koja (red.), Rodin en Wenen (tentoonstelling cat. Belvedere, Wenen 2010/11), München 2010 - [13] Vgl. daarnaast de gedetailleerde behandeling van dit onderwerp door Renée Price, "The Kiss: Gustav Klimt and Auguste Rodin", in: dies. (red.), Gustav Klimt - de Ronald S. Lauder en Serge Sabarsky Collecties (Tentoonstelling Cat. Neue Galerie, New York 2007/08), New York 2007, blz. 233-251 - [14] Alice Strobl, "Het schetsboek van 1917", in: dies., Gustav Klimt. Die Zeichnungen, vol. III, 1912-1918, Salzburg 1984, p. 241 - [15] Vgl. de talrijke foto's van de kunstenaar in zijn kiel, voornamelijk aan de Attersee, in: Agnes Husslein-Arco/ Alfred Weidinger (ed.), Gustav Klimt & Emilie Flöge - Photographs, München 2012 - [16] Cf. Alfred Weidinger, "Gedanken über die Gebrüder Klimt und die viktorianische Malerei", in: Agnes Husslein-Arco/ Alfred Weidinger (red.), Schlafende Schönheit. Meesterwerken van Victoriaanse schilderkunst uit het Museo de Arte de Ponce (Tentoonstelling Cat. Belvedere, Wenen 2010), Wenen 2010, pp. 113-124 - [17] Zaterdagoverzicht, 15 mei 1858, p.

Aanbevolen producten:

Recent bekeken